Je reikt angstig naar beneden, neemt de zaklamp in de hand en probeert troost te putten uit de omgevingsgloed. Er ligt een gewicht op je schoot terwijl je in de duisternis tuurt en niets onthult dan wat het ziekenhuisbed lijkt te zijn waarin je ligt en de koude, metaalachtige glinstering van de metalen behuizing van een zaklamp. Overal om je heen is duisternis vergezeld van een overweldigende stilte. Je opent je ogen, langzaam en pijnlijk, terwijl een dof kloppend geluid in je schedel bonkt. Je omgeving onthult niets. Een kamer. Koud.
meer informatie...